De Divinatione, De divinatione libri duo; libri de fato quae manserunt. Cicero, Marcus Tullius, creator; Mueller, C. F. W. (Carl Friedrich Wilhelm), 1830-1903, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
At ii nec totidem annos vixerunt; anno enim Procli
vita brevior fuit, multumque is fratri rerum gestarum
gloria praestitit. At ego id ipsum, quod vir optumus,
Diogenes, Chaldaeis quasi quadam praevaricatione concedit, nego posse intellegi. Etenim cum, ut ipsi dicunt, ortus nascentium luna moderetur, eaque animadvertant et notent sidera natalicia Chaldaei, quaecumque lunae iuncta videantur, oculorum fallacissimo
sensu iudicant ea, quae ratione atque animo videre
debebant. Docet enim ratio mathematicorum, quam
istis notam esse oportebat, quanta humilitate luna
feratur terram paene contingens, quantum absit a
proxuma Mercurii stella, multo autem longius a Veneris, deinde alio intervallo distet a sole, cuius lumine
conlustrari putatur; reliqua vero tria intervalla infinita
et inmensa, a sole ad Martis, inde ad Iovis, ab eo ad
Saturni stellam, inde ad caelum ipsum, quod extremum atque ultumum mundi est.
Quae potest igitur
contagio ex infinito paene intervallo pertinere ad lunam vel potius ad terram?
44
Quid? cum dicunt, id quod iis dicere necesse est,
omnis omnium ortus, quicumque gignantur in omni
terra, quae incolatur, eosdem esse, eademque omnibus,
qui eodem statu caeli et stellarum nati sint, accidere
necesse esse, nonne eius modi sunt, ut ne caeli quidem naturam interpretes istos caeli nosse appareat?
Cum enim illi orbes, qui caelum quasi medium dividunt et aspectum nostrum definiunt, qui a Graecis
ὁρίζοντες nominantur, a nobis finientes rectissume
nominari possunt, varietatem maxumam habeant aliique in aliis locis sint, necesse est ortus occasusque
siderum non fieri eodem tempore apud omnis.
Quodsi
p.229
eorum vi caelum modo hoc, modo illo modo temperatur, qui potest eadem vis esse nascentium, cum caeli
tanta sit dissimilitudo? In his locis, quae nos incolimus, post solstitium Canicula exoritur, et quidem
aliquot diebus, at apud Troglodytas, ut scribitur, ante
solstitium, ut, si iam concedamus aliquid vim caelestem ad eos, qui in terra gignuntur, pertinere, confitendum sit illis eos, qui nascuntur eodem tempore,
posse in dissimilis incidere naturas propter caeli dissimilitudinem; quod minime illis placet; volunt enim
illi omnis eodem tempore ortos, qui ubique sint nati,
eadem condicione nasci.
45
Sed quae tanta dementia est,
ut in maxumis motibus mutationibusque caeli nihil
intersit, qui ventus, qui imber, quae tempestas ubique sit? quarum rerum in proxumis locis tantae dissimilitudines saepe sunt, ut alia Tusculi, alia Romae
eveniat saepe tempestas; quod, qui navigant, maxume
animadvertunt, cum in flectendis promunturiis ventorum mutationes maxumas saepe sentiunt. Haec igitur
cum sit tum serenitas, tum perturbatio caeli, estne
sanorum hominum hoc ad nascentium ortus pertinere
non dicere quod non certe pertinet, illud nescio quid
tenue, quod sentiri nullo modo, intellegi autem vix
potest, quae a luna ceterisque sideribus caeli temperatio fiat, dicere ad puerorum ortus pertinere? Quid?
quod non intellegunt seminum vim, quae ad gignendum procreandumque plurimum valeat, funditus tolli,
mediocris erroris est? Quis enim non videt et formas
et mores et plerosque status ac motus effingere a
parentibus liberos? quod non contingeret, si haec non
vis et natura gignentium efficeret, sed temperatio lunae caelique moderatio.
Quid? quod uno et eodem
temporis puncto nati dissimilis et naturas et vitas
et casus habent, parumne declarat nihil ad agendam vitam nascendi tempus pertinere? nisi forte putamus neminem eodem tempore ipso et conceptum et
natum, quo Africanum. Num quis igitur talis fuit?
p.230
46