Epistulae ad Atticum, Epistulae Volume II, Pars Prior Pars Posterior Epistulae Ad Atticum. Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
8.4
Dionysius quidem tuus potius quam noster, cuius ego cum satis cognossem
mores tuo tamen potius stabam iudicio quam meo, ne tui quidem testimoni quod ei saepe
apud me dederas veritus superbum se praebuit in fortuna quam putavit nostram fore;
cuius fortunae nos, quantum humano consilio effici poterit, motum ratione quadam
gubernabimus. cui qui noster honos, quod obsequium, quae etiam ad ceteros
contempti cuiusdam hominis commendatio defuit? ut meum iudicium reprehendi a
Quinto fratre vulgoque ab omnibus mallem quam illum non efferre me
laudibus Ciceronesque nostros meo potius labore subdoceri quam me alium iis
magistrum quaerere; ad quem ego quas litteras, di immortales, miseram, quantum honoris
significantis, quantum amoris! Dicaearchum me hercule aut
Aristoxenum diceres arcessi, non unum hominem omnium loquacissimum et
minime aptum ad docendum.
sed est memoria bona. me dicet esse meliore. quibus
litteris ita respondit ut ego nemini cuius causam non reciperem. semper enim,
"si potero, si ante suscepta causa non impediar."
numquam reo cuiquam tam humili, tam sordido, tam nocenti, tam alieno tam
praecise negavi quam hic mihi plane nulla exceptione praecidit. nihil cognovi
ingratius; in quo vitio nihil mali non inest. sed de hoc nimis multa.
ego navem paravi. tuas litteras tamen exspecto, ut sciam quid
respondeant consultationi meae. Sulmone
C. Atium Paelignum aperuisse Antonio portas, cum
essent cohortes quinque, Q. Lucretium inde effugisse
†scis Gnaeum ire Brundisium desertum†.
confecta res est.