Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
240
ne castris iungant, certast sententia Turno.
241
Surge age et Aurora socios veniente vocari
242
primus in arma iube et clipeum cape, quem dedit ipse
243
invictum Ignipotens atque oras ambiit auro.
244
Crastina lux, mea si non inrita dicta putaris,
245
ingentis Rutulae spectabit caedis acervos.”
246
Dixerat, et dextra discedens impulit altam
247
haud ignara modi puppim: fugit illa per undas
248
ocior et iaculo et ventos aequante sagitta.
249
Inde aliae celerant cursus. Stupet inscius ipse
250
Tros Anchisiades; animos tamen omine tollit.
251
Tum breviter super adspectans convexa precatur:
252
“Alma parens Idaea deum, cui Dindyma cordi
253
turrigeraeque urbis biiugique ad frena leones,
254
tu mihi nunc pugnae princeps, tu rite propinques
255
augurium Phrygibusque adsis pede, diva, secundo.”
256
Tantum effatus. Et interea revoluta rubebat
257
matura iam luce dies noctemque fugarat:
258
principio sociis edicit, signa sequantur
259
atque animos aptent armis pugnaeque parent se.
260
Iamque in conspectu Teucros habet et sua castra,
261
stans celsa in puppi; clipeum cum deinde sinistra
262
extulit ardentem. Clamorem ad sidera tollunt
263
Dardanidae e muris, spes addita suscitat iras,
264
tela manu iaciunt: quales sub nubibus atris
265
Strymoniae dant signa grues atque aethera tranant
266
cum sonitu fugiuntque notos clamore secundo.
267
At Rutulo regi ducibusque ea mira videri
268
Ausoniis, donec versas ad litora puppes
269
respiciunt totumque adlabi classibus aequor.