Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
691
da deinde auxilium, pater, atque haec omina firma.”
692
Vix ea fatus erat senior, subitoque fragore
693
intonuit laevum, et de caelo lapsa per umbras
694
stella facem ducens multa cum luce cucurrit.
695
Illam, summa super labentem culmina tecti,
696
cernimus Idaea claram se condere silva
697
signantemque vias; tum longo limite sulcus
698
dat lucem, et late circum loca sulphure fumant.
699
Hic vero victus genitor se tollit ad auras,
700
adfaturque deos et sanctum sidus adorat.
701
“Iam iam nulla mora est; sequor et qua ducitis adsum.
702
Di patrii, servate domum, servate nepotem.
703
Vestrum hoc augurium, vestroque in numine Troia est.
704
Cedo equidem, nec, nate, tibi comes ire recuso.”
705
Dixerat ille; et iam per moenia clarior ignis
706
auditur, propiusque aestus incendia volvunt.
707
“Ergo age, care pater, cervici imponere nostrae;
708
ipse subibo umeris, nec me labor iste gravabit:
709
quo res cumque cadent, unum et commune periclum,
710
una salus ambobus erit. Mihi parvus Iulus
711
sit comes, et longe servet vestigia coniunx:
712
vos, famuli, quae dicam, animis advertite vestris.
713
Est urbe egressis tumulus templumque vetustum
714
desertae Cereris, iuxtaque antiqua cupressus
715
religione patrum multos servata per annos.
716
Hanc ex diverso sedem veniemus in unam.
717
Tu, genitor, cape sacra manu patriosque Penatis;
718
me, bello e tanto digressum et caede recenti,
719
attrectare nefas, donec me flumine vivo
720
abluero.”