Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
451
nec revocare situs aut iungere carmina curat:
452
inconsulti abeunt, sedemque odere Sibyllae.
453
Hic tibi ne qua morae fuerint dispendia tanti,—
454
quamvis increpitent socii, et vi cursus in altum
455
vela vocet, possisque sinus implere secundos,—
456
quin adeas vatem precibusque oracula poscas
457
ipsa canat, vocemque volens atque ora resolvat.
458
Illa tibi Italiae populos venturaque bella,
459
et quo quemque modo fugiasque ferasque laborem
460
expediet, cursusque dabit venerata secundos.
461
Haec sunt, quae nostra liceat te voce moneri.
462
Vade age, et ingentem factis fer ad aethera Troiam.”
463
Quae postquam vates sic ore effatus amico est,
464
dona dehinc auro gravia sectoque elephanto
465
imperat ad navis ferri, stipatque carinis
466
ingens argentum, Dodonaeosque lebetas,
467
loricam consertam hamis auroque trilicem,
468
et conum insignis galeae cristasque comantis,
469
arma Neoptolemi; sunt et sua dona parenti.
470
Addit equos, additque duces;
471
remigium supplet; socios simul instruit armis.
472
Interea classem velis aptare iubebat
473
Anchises, fieret vento mora ne qua ferenti.
474
Quem Phoebi interpres multo compellat honore:
475
“Coniugio, Anchise, Veneris dignate superbo,
476
cura deum, bis Pergameis erepte ruinis,
477
ecce tibi Ausoniae tellus; hanc arripe velis.
478
Et tamen hanc pelago praeterlabare necesse est;
479
Ausoniae pars illa procul, quam pandit Apollo.
480
Vade” ait “O felix nati pietate. Quid ultra