Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
511
corpora curamus; fessos sopor inrigat artus.
512
Necdum orbem medium Nox horis acta subibat:
513
haud segnis strato surgit Palinurus et omnis
514
explorat ventos, atque auribus aera captat;
515
sidera cuncta notat tacito labentia caelo,
516
Arcturum pluviasque Hyadas geminosque Triones,
517
armatumque auro circumspicit Oriona.
518
Postquam cuncta videt caelo constare sereno,
519
dat clarum e puppi signum; nos castra movemus,
520
temptamusque viam et velorum pandimus alas.
521
Iamque rubescebat stellis Aurora fugatis,
522
cum procul obscuros collis humilemque videmus
523
Italiam. “Italiam” primus conclamat Achates,
524
“Italiam” laeto socii clamore salutant.
525
Tum pater Anchises magnum cratera corona
526
induit, implevitque mero, divosque vocavit
527
stans celsa in puppi:
528
“Di maris et terrae tempestatumque potentes,
529
ferte viam vento facilem et spirate secundi.”
530
Crebrescunt optatae aurae portusque patescit
531
iam propior, templumque adparet in arce Minervae.
532
Vela legunt socii et proras ad litora torquent.
533
Portus ab Euroo fluctu curvatus in arcum,
534
obiectae salsa spumant aspargine cautes;
535
ipse latet; gemino demittunt bracchia muro
536
turriti scopuli, refugitque ab litore templum.
537
Quattuor hic, primum omen, equos in gramine vidi
538
tondentis campum late, candore nivali.
539
Et pater Anchises: “Bellum, O terra hospita, portas
540
bello armantur equi, bellum haec armenta minantur.