Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
91
conloquio atque imis Acheronta adfatur Avernis.
92
Hic et tum pater ipse petens responsa Latinus
93
centum lanigeras mactabat rite bidentis
94
atque harum effultus tergo stratisque iacebat
95
velleribus: subita ex alto vox reddita luco est:
96
“Ne pete conubiis natam sociare Latinis,
97
O mea progenies, thalamis neu crede paratis:
98
externi venient generi, qui sanguine nostrum
99
nomen in astra ferant quorumque a stirpe nepotes
100
omnia sub pedibus, qua Sol utrumque recurrens
101
aspicit Oceanum, vertique regique videbunt.”
102
Haec responsa patris Fauni monitusque silenti
103
nocte datos non ipse suo premit ore Latinus,
104
sed circum late volitans iam Fama per urbes
105
Ausonias tulerat, cum Laomedontia pubes
106
gramineo ripae religavit ab aggere classem.
107
Aeneas primique duces et pulcher Iulus
108
corpora sub ramis deponunt arboris altae
109
instituuntque dapes et adorea liba per herbam
110
subiciunt epulis (sic Iuppiter ipse monebat)
111
et Cereale solum pomis agrestibus augent.
112
Consumptis hic forte aliis ut vertere morsus
113
exiguam in Cererem penuria adegit edendi
114
et violare manu malisque audacibus orbem
115
fatalis crusti patulis nec parcere quadris:
116
“Heus ! etiam mensas consumimus,” inquit Iulus,
117
nec plura adludens. Ea vox audita laborum
118
prima tulit finem, primamque loquentis ab ore
119
eripuit pater ac stupefactus numine pressit.
120
Continuo: “Salve fatis mihi debita tellus