Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
211
siquis in adversum rapiat casusve deusve,
212
te superesse velim; tua vita dignior aetas.
213
Sit qui me raptum pugna pretiove redemptum
214
mandet humo solita aut siqua id Fortuna vetabit,
215
absenti ferat inferias decoretque sepulchro.
216
Neu matri miserae tanti sim causa doloris,
217
quae te sola, puer, multis e matribus ausa
218
persequitur magni nec moenia curat Acestae,”
219
Ille autem: “Causas nequiquam nectis inanis,
220
nec mea iam mutata loco sententia cedit:
221
adceleremus,” ait. Vigiles simul excitat, illi
222
succedunt servantque vices: statione relicta
223
ipse comes Niso graditur, regemque requirunt.
224
Cetera per terras omnis animalia somno
225
laxabant curas et corda oblita laborum:
226
ductores Teucrum primi et delecta iuventus
227
consilium summis regni de rebus habebant,
228
quid facerent quisve Aeneae iam nuntius esset.
229
Stant longis adnixi hastis, et scuta tenentes,
230
castrorum et campi medio. Tum Nisus et una
231
Euryalus confestim alacres admittier orant:
232
rem magnam, pretiumque morae fore. Primus Iulus
233
accepit trepidos ac Nisum dicere iussit.
234
Tum sic Hyrtacides: “Audite O mentibus aequis,
235
Aeneadae, neve haec nostris spectentur ab annis,
236
quae ferimus. Rutuli somno vinoque soluti
237
conticuere; locum insidiis conspeximus ipsi,
238
qui patet in bivio portae, quae proxuma ponto;
239
interrupti ignes, aterque ad sidera fumus
240
erigitur: si fortuna permittitis uti