Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
quaesitum Aenean et moenia Pallantea,
mox hic cum spoliis ingenti caede peracta
adfore cernetis. Nec nos via fallit euntis:
vidimus obscuris primam sub vallibus urbem
245
venatu adsiduo et totum cognovimus amnem.”
Hic annis gravis atque animi maturus Aletes:
“Di patrii, quorum semper sub numine Troia est,
non tamen omnino Teucros delere paratis,
cum talis animos iuvenum et tam certa tulistis
250
pectora.” Sic memorans umeros dextrasque tenebat
amborum et voltum lacrimis atque ora rigabat.
“Quae vobis, quae digna, viri, pro laudibus istis
praemia posse rear solvi? Pulcherrima primum
di moresque dabunt vestri; tum cetera reddet
255
actutum pius Aeneas atque integer aevi
Ascanius, meriti tanti non immemor umquam.”
“Immo ego vos, cui sola salus genitore reducto,”
excipit Ascanius,” per magnos, Nise, penatis
Assaracique larem et canae penetralia Vestae
260
obtestor; quaecumque mihi fortuna fidesque est,
in vestris pono gremiis: revocate parentem,
reddite conspectum; nihil illo triste recepto.
Bina dabo argento perfecta atque aspera signis
pocula, devicta genitor quae cepit Arisba,
265
et tripodas geminos, auri duo magna talenta,
cratera antiquum, quem dat Sidonia Dido.
Si vero capere Italiam sceptrisque potiri
contigerit victori et praedae dicere sortem,
vidisti quo Turnus equo, quibus ibat in armis
270
aureus: ipsum illum, clipeum cristasque rubentis