Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Tantum ne religer dura captiva catena,
90
Neve traham serva grandia pensa manu,
Cui pater est Minos, cui mater filia Phoebi,
Quodque magis memini, quae tibi pacta fui!
Si mare, si terras porrectaque litora vidi,
Multa mihi terrae, multa minantur aquae.
95
Caelum restabat — timeo simulacra deorum!
Destitutor rabidis praeda cibusque feris;
Sive colunt habitantque viri, diffidimus illis —
Externos didici laesa timere viros.
Viveret Androgeos utinam! nec facta luisses
100
Inpia funeribus, Cecropi terra, tuis;
Nec tua mactasset nodoso stipite, Theseu,
Ardua parte virum dextera, parte bovem;
Nec tibi, quae reditus monstrarent, fila dedissem,
Fila per adductas saepe recepta manus.
105
105
Non equidem miror, si stat victoria tecum,
Strataque Cretaeam belua planxit humum.
Non poterant figi praecordia ferrea cornu;
Ut te non tegeres, pectore tutus eras.
Illic tu silices, illic adamanta tulisti,
110
Illic, qui silices, Thesea, vincat, habes.
Crudeles somni, quid me tenuistis inertem?
Aut semel aeterna nocte premenda fui.
Vos quoque crudeles, venti, nimiumque parati
Flaminaque in lacrimas officiosa meas.
115
Dextera crudelis, quae me fratremque necavit,
Et data poscenti, nomen inane, fides!
In me iurarunt somnus ventusque fidesque;
Prodita sum causis una puella tribus!