Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
10
Illa relicta feris etiamnunc, improbe Theseu,
Vivit: et haec aequa mente tuilsse velis:
Mitius inveni quam te genus omne ferarum;
Credita non ulli quam tibi peius eram.
Quae legis, ex illo, Theseu, tibi litore mitto
Unde tuam sine me vela tulere ratem,
5
In quo me somnusque meus male prodidit et tu,
Per facinus somnis insidiate meis.
Tempus erat, vitrea quo primum terra pruina
Spargitur et tectae fronde queruntur aves.
Incertum vigilans ac somno languida movi
10
Thesea prensuras semisupina manus —
Nullus erat! referoque manus iterumque retempto,
Perque torum moveo bracchia — nullus erat!
Excussere metus somnum; conterrita surgo,
Membraque sunt viduo praecipitata toro.
15
Protinus adductis sonuerunt pectora palmis,
Utque erat e somno turbida, rupta coma est.
Luna fuit; specto, siquid nisi litora cernam.
Quod videant oculi, nil nisi litus habent.
Nunc huc, nunc illuc, et utroque sine ordine, curro;
20
Alta puellares tardat harena pedes.
Interea toto clamavi in litore 'Theseu!':
Reddebant nomen concava saxa tuum,
Et quotiens ego te, totiens locus ipse vocabat.
Ipse locus miserae ferre volebat opem.
25
Mons fuit — apparent frutices in vertice rari;
Hinc scopulus raucis pendet adesus aquis.
Adscendo — vires animus dabat — atque ita late
Aequora prospectu metior alta meo.