Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Haec animum — et quota pars haec sunt! — movere puellae
90
Simplicis, et dextrae dextera iuncta meae.
Vidi etiam lacrimas — sua pars et fraudis in illis.
Sic cito sum verbis capta puella tuis.
Iungis aenipedes inadusto corpore tauros
Et solidam iusso vomere findis humum.
95
Arva venenatis pro semine dentibus inples,
Nascitur et gladios scutaque miles habens.
Ipsa ego, quae dederam medicamina, pallida sedi,
Cum vidi subitos arma tenere viros,
Donec terrigenae, facinus mirabile, fratres
100
Inter se strictas conseruere manus.
Insopor ecce vigil squamis crepitantibus horrens
Sibilat et torto pectore verrit humum!
Dotis opes ubi erant? ubi erat tibi regia coniunx,
Quique maris gemini distinet Isthmos aquas?
105
Illa ego, quae tibi sum nunc denique barbara facta,
Nunc tibi sum pauper, nunc tibi visa nocens,
Flammea subduxi medicato lumina somno,
Et tibi, quae raperes, vellera tuta dedi.
109
Proditus est genitor, regnum patriamque reliqui;
110
Munus, in exilio quod licet esse, tuli!
Virginitas facta est peregrini praeda latronis;
Optima cum cara matre relicta soror.
At non te fugiens sine me, germane, reliqui!
Deficit hoc uno littera nostra loco.
115
Quod facere ausa mea est, non audet scribere dextra.
Sic ego, sed tecum, dilaceranda fui.
Nec tamen extimui — quid enim post illa timerem? —
Credere me pelago, femina iamque nocens.