Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Ilion adspicies firmataque turribus altis
Moenia, Phoebeae structa canore lyrae.
183
Quid tibi de turba narrem numeroque virorum?
Vix populum tellus sustinet illa suum.
185
Occurrent denso tibi Troades agmine matres,
Nec capient Phrygias atria nostra nurus.
O quotiens dices: 'quam pauper Achaia nostra est!'
Una domus quaevis urbis habebit opes.
Nec mihi fas fuerit Sparten contemnere vestram;
190
In qua tu nata es, terra beata mihi est.
Parca sed est Sparte, tu cultu divite digna;
Ad talem formam non facit iste locus.
Hanc faciem largis sine fine paratibus uti
Deliciisque decet luxuriare novis.
195
Cum videas cultus nostra de gente virorum,
Qualem Dardanias credis habere nurus?
Da modo te facilem, nec dedignare maritum,
Rure Therapnaeo nata puella, Phrygem.
Phryx erat et nostro genitus de sanguine, qui nunc
200
Cum dis potando nectare miscet aquas.
Phryx erat Aurorae coniunx, tamen abstulit illum
Extremum noctis quae dea finit iter.
Phryx etiam Anchises, volucrum cui mater Amorum
Gaudet in Idaeis concubuisse iugis.
205
Nec, puto, conlatis forma Menelaus et annis
Iudice te nobis anteferendus erit.
Non dabimus certe socerum tibi clara fugantem
Lumina, qui trepidos a dape vertat equos;
Nec Priamo pater est soceri de caede cruentus
210
Et qui Myrtoas crimine signat aquas;