Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Lumina quin etiam summa vigilantia turre
Aut videt aut acies nostra videre putat.
Ter mihi deposita est in sicca vestis harena;
Ter grave temptavi carpere nudus iter —
35
Obstitit inceptis tumidum iuvenalibus aequor,
Mersit et adversis ora natantis aquis.
At tu, de rapidis inmansuetissime ventis,
Quid mecum certa proelia mente geris?
In me, si nescis, Borea, non aequora, saevis!
40
Quid faceres, esset ni tibi notus amor?
Tam gelidus quod sis, num te tamen, inprobe, quondam
Ignibus Actaeis incaluisse negas?
Gaudia rapturo siquis tibi claudere vellet
Aerios aditus, quo paterere modo?
45
Parce, precor, facilemque move moderatius auram —
Imperet Hippotades sic tibi triste nihil!
Vana peto; precibusque meis obmurmurat ipse
Quasque quatit, nulla parte coercet aquas.
Nunc daret audaces utinam mihi Daedalus alas —
50
Icarium quamvis hinc prope litus abest!
51
Quidquid erit, patiar, liceat modo corpus in auras
Tollere, quod dubia saepe pependit aqua.
Interea, dum cuncta negant ventique fretumque,
Mente agito furti tempora prima mei.
55
Nox erat incipiens — namque est meminisse voluptas —
Cum foribus patriis egrediebar amans.
Nec mora, deposito pariter cum veste timore
Iactabam liquido bracchia lenta mari.
Luna fere tremulum praebebat lumen eunti
60
Ut comes in nostras officiosa vias.