Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Me miseram! quanto planguntur litora fluctu,
Et latet obscura condita nube dies!
Forsitan ad pontum mater pia venerit Helles,
Mersaque roratis nata fleatur aquis —
125
An mare ab inviso privignae nomine dictum
Vexat in aequoream versa noverca deam?
Non favet, ut nunc est, teneris locus iste puellis;
Hac Helle periit, hac ego laedor aqua.
At tibi flammarum memori, Neptune, tuarum
130
Nullus erat ventis inpediendus amor —
Si neque Amymone nec, laudatissima forma,
Criminis est Tyro fabula vana tui,
Lucidaque Alcyone Calyceque Hecataeone nata,
Et nondum nexis angue Medusa comis,
135
Flavaque Laudice caeloque recepta Celaeno,
Et quarum memini nomina lecta mihi.
Has certe pluresque canunt, Neptune, poetae
Molle latus lateri conposuisse tuo.
Cur igitur, totiens vires expertus amoris,
140
Adsuetum nobis turbine claudis iter?
Parce, ferox, latoque mari tua proelia misce!
Seducit terras haec brevis unda duas.
Te decet aut magnas magnum iactare carinas,
Aut etiam totis classibus esse trucem;
145
Turpe deo pelagi iuvenem terrere natantem,
Gloriaque est stagno quolibet ista minor.
Nobilis ille quidem est et clarus origine, sed non
A tibi suspecto ducit Ulixe genus.
Da veniam servaque duos! natat ille, sed isdem
150
Corpus Leandri, spes mea pendet aquis.