Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Sic tamen, o iuvenis tumidarum victor aquarum,
Sic facito spernas, ut vereare, fretum!
Arte laboratae merguntur ab aequore naves;
Tu tua plus remis bracchia posse putas?
185
Quod cupis, hoc nautae metuunt, Leandre, natare;
Exitus hic fractis puppibus esse solet.
Me miseram! cupio non persuadere, quod hortor,
Sisque, precor, monitis fortior ipse meis —
Dummodo pervenias excussaque saepe per undas
190
Inicias umeris bracchia lassa meis!
Sed mihi, caeruleas quotiens obvertor ad undas,
Nescio quo pavidum frigore pectus hebet.
Nec minus hesternae confundor imagine noctis,
Quamvis est sacris illa piata meis.
195
Namque sub aurora, iam dormitante lucerna,
Somnia quo cerni tempore vera solent,
Stamina de digitis cecidere sopore remissis,
Collaque pulvino nostra ferenda dedi.
Hic ego ventosas nantem delphina per undas
200
Cernere non dubia sum mihi visa fide,
Quem postquam bibulis inlisit fluctus harenis,
Unda simul miserum vitaque deseruit.
Quidquid id est, timeo; nec tu mea somnia ride
Nec nisi tranquillo bracchia crede mari!
205
Si tibi non parcis, dilectae parce puellae,
Quae numquam nisi te sospite sospes ero!
Spes tamen est fractis vicinae pacis in undis;
Tu placidas toto pectore finde vias!
Interea nanti, quoniam freta pervia non sunt,
210
Leniat invisas littera missa moras.