Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Maesta tamen scopulos fruticosaque litora calco
Quaeque patent oculis litora lata meis.
Sive die laxatur humus, seu frigida lucent
Sidera, prospicio, quis freta ventus agat;
125
Et quaecumque procul venientia lintea vidi,
Protinus illa meos auguror esse deos.
In freta procurro, vix me retinentibus undis,
Mobile qua primas porrigit aequor aquas.
Quo magis accedunt, minus et minus utilis adsto;
130
Linquor et ancillis excipienda cado.
Est sinus, adductos modice falcatus in arcus;
Ultima praerupta cornua mole rigent.
Hinc mihi suppositas inmittere corpus in undas
Mens fuit; et, quoniam fallere pergis, erit.
135
Ad tua me fluctus proiectam litora portent,
Occurramque oculis intumulata tuis!
Duritia ferrum ut superes adamantaque teque,
'Non tibi sic,' dices, 'Phylli, sequendus eram!'
Saepe venenorum sitis est mihi; saepe cruenta
140
Traiectam gladio morte perire iuvat.
Colla quoque, infidis quia se nectenda lacertis
Praebuerunt, laqueis inplicuisse iuvat.
Stat nece matura tenerum pensare pudorem.
In necis electu parva futura mora est.
145
Inscribere meo causa invidiosa sepulcro.
Aut hoc aut simili carmine notus eris:
Phyllida Demophoon leto dedit hospes amantem;
Ille necis causam praebuit, ipsa manum.