Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Illa meis oculis species abeuntis inhaeret,
Cum premeret portus classis itura meos.
Ausus es amplecti colloque infusus amantis
Oscula per longas iungere pressa moras
95
Cumque tuis lacrimis lacrimas confundere nostras,
Quodque foret velis aura secunda, queri
Et mihi discedens suprema dicere voce:
'Phylli, fac expectes Demophoonta tuum!'
Expectem, qui me numquam visurus abisti?
100
Expectem pelago vela negata meo?
Et tamen expecto — redeas modo serus amanti,
Ut tua sit solo tempore lapsa fides!
103
Quid precor infelix? te iam tenet altera coniunx
Forsitan et, nobis qui male favit, amor;
105
Iamque tibi excidimus, nullam, puto, Phyllida nosti.
Ei mihi! si, quae sim Phyllis et unde, rogas —
Quae tibi, Demophoon, longis erroribus acto
Threicios portus hospitiumque dedi,
Cuius opes auxere meae, cui dives egenti
110
Munera multa dedi, multa datura fui;
Quae tibi subieci latissima regna Lycurgi,
Nomine femineo vix satis apta regi,
Qua patet umbrosum Rhodope glacialis ad Haemum,
Et sacer admissas exigit Hebrus aquas,
115
Cui mea virginitas avibus libata sinistris
Castaque fallaci zona recincta manu!
Pronuba Tisiphone thalamis ululavit in illis,
Et cecinit maestum devia carmen avis;
Adfuit Allecto brevibus torquata colubris,
120
Suntque sepulcrali lumina mota face!