Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Serventur vultus ad nostra incendia nati,
120
Quique subest niveo lenis in ore rubor.
Hostibus et siquis, ne fias nostra, repugnat,
Sic sit ut invalida te solet esse mihi!
123
Torqueor ex aequo vel te nubente vel aegra
Dicere nec possum, quid minus ipse velim;
125
Maceror interdum, quod sim tibi causa dolendi
Teque mea laedi calliditate puto.
In caput ut nostrum dominae periuria quaeso
Eveniant; poena tuta sit illa mea!
Ne tamen ignorem, quid agas, ad limina crebro
130
Anxius huc illuc dissimulanter eo;
Subsequor ancillam furtim famulumque, requirens
Profuerint somni quid tibi quidve cibi.
Me miserum, quod non medicorum iussa ministro,
Effingoque manus, adsideoque toro!
135
Et rursus miserum, quod me procul inde remoto,
Quem minime vellem, forsitan alter adest!
Ille manus istas effingit, et adsidet aegrae
Invisus superis cum superisque mihi,
Dumque suo temptat salientem pollice venam,
140
Candida per causam bracchia saepe tenet,
Contrectatque sinus, et forsitan oscula iungit.
Officio merces plenior ista suo est!
Quis tibi permisit nostras praecerpere messes?
Ad saepem alterius quis tibi fecit iter?
145
Iste sinus meus est! mea turpiter oscula sumis!
A mihi promisso corpore tolle manus!
Inprobe, tolle manus! quam tangis, nostra futura est;
Postmodo si facies istud, adulter eris.