Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Siste metum, virgo! stabili potiere salute,
180
Fac modo polliciti conscia templa colas;
Non bove mactato caelestia numina gaudent,
Sed, quae praestanda est et sine teste, fide.
183
Ut valeant aliae, ferrum patiuntur et ignes,
Fert aliis tristem sucus amarus opem.
185
Nil opus est istis; tantum periuria vita
Teque simul serva meque datamque fidem!
Praeteritae veniam dabit ignorantia culpae —
Exciderant animo foedera lecta tuo.
Admonita es modo voce mea cum casibus istis,
190
Quos, quotiens temptas fallere, ferre soles.
His quoque vitatis in partu nempe rogabis,
Ut tibi luciferas adferat illa manus?
Audiet et repetens quae sunt audita requiret,
Iste tibi de quo coniuge partus eat.
195
Promittes votum — scit te promittere falso;
Iurabis — scit te fallere posse deos!
Non agitur de me; cura maiore laboro.
Anxia sunt causa pectora nostra tua.
Cur modo te dubiam pavidi flevere parentes,
200
Ignaros culpae quos facis esse tuae?
Et cur ignorent? matri licet omnia narres.
Nil tua, Cydippe, facta ruboris habent.
Ordine fac referas ut sis mihi cognita primum
Sacra pharetratae dum facit ipsa deae;
205
Ut te conspecta subito, si forte notasti,
Restiterim fixis in tua membra genis;
Et, te dum nimium miror, nota certa furoris,
Deciderint umero pallia lapsa meo;