Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Et decor et vultus sine rusticitate pudentes,
60
Et, Thetidis qualis vix rear esse, pedes.
Cetera si possem laudare, beatior essem,
Nec dubito, totum quin sibi par sit opus.
63
Hac ego conpulsus, non est mirabile, forma
Si pignus volui vocis habere tuae.
65
Denique, dum captam tu te cogare fateri,
Insidiis esto capta puella meis.
Invidiam patiar; passo sua praemia dentur.
Cur suus a tanto crimine fructus abest?
Hesionen Telamon, Briseida cepit Achilles;
70
Utraque victorem nempe secuta virum.
Quamlibet accuses et sis irata licebit,
Irata liceat dum mihi posse frui.
Idem, qui facimus, factam tenuabimus iram,
Copia placandi sit modo parva tui.
75
Ante tuos liceat flentem consistere vultus
Et liceat lacrimis addere verba suis,
Utque solent famuli, cum verbera saeva verentur,
Tendere submissas ad tua crura manus!
Ignoras tua iura; voca! cur arguor absens?
80
Iamdudum dominae more venire iube.
Ipsa meos scindas licet imperiosa capillos,
Oraque sint digitis livida nostra tuis.
Omnia perpetiar; tantum fortasse timebo,
Corpore laedatur ne manus ista meo.
85
Sed neque conpedibus nec me conpesce catenis —
Servabor firmo vinctus amore tui!
Cum bene se quantumque voles satiaverit ira,
Ipsa tibi dices: 'quam patienter amat!'