Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Nullus Amazonio caelatus balteus auro,
120
Sicut ab Hippolyte, praeda relata tibi est.
Verba quid exultas tua si mihi verba dederunt,
Sumque parum prudens capta puella dolis?
Cydippen pomum, pomum Schoeneida cepit;
Tu nunc Hippomenes scilicet alter eris!
125
At fuerat melius, si te puer iste tenebat,
Quem tu nescio quas dicis habere faces,
More bonis solito spem non corrumpere fraude;
Exoranda tibi, non capienda fui!
Cur, me cum peteres, ea non profitenda putabas,
130
Propter quae nobis ipse petendus eras?
Cogere cur potius quam persuadere volebas,
Si poteram audita condicione capi?
Quid tibi nunc prodest iurandi formula iuris
Linguaque praesentem testificata deam?
135
Quae iurat, mens est. sed nil iuravimus illa;
Illa fidem dictis addere sola potest.
Consilium prudensque animi sententia iurat,
Et nisi iudicii vincula nulla valent.
Si tibi coniugium volui promittere nostrum,
140
Exige polliciti debita iura tori;
Sed si nil dedimus praeter sine pectore vocem,
Verba suis frustra viribus orba tenes.
Non ego iuravi — legi iurantia verba;
Vir mihi non isto more legendus eras.
145
Decipe sic alias — succedat epistula pomo!
Si valet hoc, magnas ditibus aufer opes;
Fac iurent reges sua se tibi regna daturos,
Sitque tuum toto quidquid in orbe placet!