Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Maior es hoc ipsa multum, mihi crede, Diana,
150
Si tua tam praesens littera numen habet.
151
Cum tamen haec dixi, cum me tibi firma negavi,
Cum bene promissi causa peracta mei est,
171
Confiteor, timeo saevae Latoidos iram
Et corpus laedi suspicor inde meum.
155
Nam quare, quotiens socialia sacra parantur,
Nupturae totiens languida membra cadunt?
Ter mihi iam veniens positas Hymenaeus ad aras
Fugit, et a thalami limine terga dedit,
Vixque manu pigra totiens infusa resurgunt
160
Lumina, vix moto corripit igne faces.
Saepe coronatis stillant unguenta capillis
Et trahitur multo splendida palla croco.
Cum tetigit limen, lacrimas mortisque timorem
Cernit et a cultu multa remota suo,
Et pudet in tristi laetum consurgere turba,
Quique erat in palla, transit in ora rubor.
165
Proicit ipse sua deductas fronte coronas,
Spissaque de nitidis tergit amoma comis;
At mihi, vae miserae! torrentur febribus artus
170
Et gravius iusto pallia pondus habent,
Nostraque plorantes video super ora parentes,
Et face pro thalami fax mihi mortis adest.
Parce laboranti, picta dea laeta pharetra,
Daque salutiferam iam mihi fratris opem.
175
Turpe tibi est, illum causas depellere leti,
Te contra titulum mortis habere meae.
Numquid, in umbroso cum velles fonte lavari,
Inprudens vultus ad tua labra tuli,