Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Aut tibi iam nulla est speratae cura puellae,
60
Quam ferus indigna tabe perire sinis,
Aut, dea si frustra pro me tibi saeva rogatur,
Qua mihi te iactes, gratia nulla tua est.
Elige, quid fingas: non vis placare Dianam —
Inmemor es nostri; non potes — illa tui est!
65
Vel numquam mallem vel non mihi tempore in illo
Esset in Aegaeis cognita Delos aquis!
Tunc mea difficili deducta est aequore navis,
Et fuit ad coeptas hora sinistra vias.
Quo pede processi! quo me pede limine movi!
70
Picta citae tetigi quo pede texta ratis!
Bis tamen adverso redierunt carbasa vento —
Mentior, a demens! ille secundus erat!
Ille secundus erat qui me referebat euntem,
Quique parum felix inpediebat iter.
75
Atque utinam constans contra mea vela fuisset —
Sed stultum est venti de levitate queri.
Mota loci fama properabam visere Delon
Et facere ignava puppe videbar iter.
Quam saepe ut tardis feci convicia remis,
80
Questaque sum vento lintea parca dari!
Et iam transieram Myconon, iam Tenon et Andron,
Inque meis oculis candida Delos erat;
Quam procul ut vidi, 'quid me fugis, insula,' dixi,
'Laberis in magno numquid, ut ante, mari?'
85
Institeram terrae, cum iam prope luce peracta
Demere purpureis sol iuga vellet equis.
Quos idem solitos postquam revocavit ad ortus,
Comuntur nostrae matre iubente comae.