Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Nec tibi turpe puta precibus succumbere nostris;
Coniugis Oenides versus in arma prece est.
Res audita mihi, nota est tibi. fratribus orba
Devovit nati spemque caputque parens.
95
Bellum erat; ille ferox positis secessit ab armis
Et patriae rigida mente negavit opem.
Sola virum coniunx flexit. felicior illa!
At mea pro nullo pondere verba cadunt.
Nec tamen indignor nec me pro coniuge gessi
100
Saepius in domini serva vocata torum.
101
Me quaedam, memini, dominam captiva vocabat.
'Servitio,' dixi, 'nominis addis onus.'
Per tamen ossa viri subito male tecta sepulcro,
Semper iudiciis ossa verenda meis;
105
Perque trium fortes animas, mea numina, fratrum,
Qui bene pro patria cum patriaque iacent;
Perque tuum nostrumque caput, quae iunximus una,
Perque tuos enses, cognita tela meis —
Nulla Mycenaeum sociasse cubilia mecum
110
Iuro; fallentem deseruisse velis!
Si tibi nunc dicam, fortissime: 'tu quoque iura
Nulla tibi sine me gaudia capta!' neges.
At Danai maerere putant — tibi plectra moventur,
Te tenet in tepido mollis amica sinu!
115
Et quisquam quaerit, quare pugnare recuses?
Pugna nocet, citharae voxque Venusque iuvant.
Tutius est iacuisse toro, tenuisse puellam,
Threiciam digitis increpuisse lyram,
Quam manibus clipeos et acutae cuspidis hastam,
120
Et galeam pressa sustinuisse coma.