Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Vox erat in cursu: famulae rapuere furentem;
At mihi flaventes diriguere comae.
A, nimium miserae vates mihi vera fuisti —
Possidet, en, saltus illa iuvenca meos!
125
Sit facie quamvis insignis, adultera certe est;
Deseruit socios hospite capta deos.
Illam de patria Theseus — nisi nomine fallor —
Nescio quis Theseus abstulit ante sua.
A iuvene et cupido credatur reddita virgo?
130
Unde hoc conpererim tam bene, quaeris? amo.
Vim licet appelles et culpam nomine veles;
Quae totiens rapta est, praebuit ipsa rapi.
At manet Oenone fallenti casta marito —
Et poteras falli legibus ipse tuis!
135
Me Satyri celeres — silvis ego tecta latebam —
Quaesierunt rapido, turba proterva, pede
Cornigerumque caput pinu praecinctus acuta
Faunus in inmensis, qua tumet Ida, iugis.
Me fide conspicuus Troiae munitor amavit,
140
Admisitque meas ad sua dona manus.
Quaecumque herba potens ad opem radixque medenti
Utilis in toto nascitur orbe, mea est.
Me miseram, quod amor non est medicabilis herbis!
150
Deficior prudens artis ab arte mea.
Quod nec graminibus tellus fecunda creandis
Nec deus, auxilium tu mihi ferre potes.
155
Et potes, et merui — dignae miserere puellae!
Non ego cum Danais arma cruenta fero —
Sed tua sum tecumque fui puerilibus annis
Et tua, quod superest temporis, esse precor!