Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Tyndaris infestis fugitiva reposcitur armis;
Hac venit in thalamos dote superba tuos.
Quae si sit Danais reddenda, vel Hectora fratrem,
Vel cum Deiphobo Polydamanta roga;
95
Quid gravis Antenor, Priamus quid suadeat ipse,
Consule, quis aetas longa magistra fuit!
Turpe rudimentum, patriae praeponere raptam.
Causa pudenda tua est; iusta vir arma movet.
Nec tibi, si sapias, fidam promitte Lacaenam,
100
Quae sit in amplexus tam cito versa tuos.
Ut minor Atrides temerati foedera lecti
Clamat et externo laesus amore dolet,
Tu quoque clamabis. nulla reparabilis arte
Laesa pudicitia est; deperit illa semel.
105
105
Ardet amore tui? sic et Menelaon amavit.
Nunc iacet in viduo credulus ille toro.
Felix Andromache, certo bene nupta marito!
Uxor ad exemplum fratris habenda fui;
Tu levior foliis, tum cum sine pondere suci
110
Mobilibus ventis arida facta volant;
Et minus est in te quam summa pondus arista,
Quae levis adsiduis solibus usta riget.
Hoc tua — nam recolo — quondam germana canebat,
Sic mihi diffusis vaticinata comis:
115
'Quid facis, Oenone? quid harenae semina mandas?
Non profecturis litora bubus aras.
Graia iuvenca venit, quae te patriamque domumque
Perdat! io prohibe! Graia iuvenca venit!
Dum licet, obscenam ponto demergite puppim!
120
Heu! quantum Phrygii sanguinis illa vehit!'