Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
9
Mittor ad Alciden a coniuge conscia mentis
Littera, si coniunx Deianira tua est:
Gratulor Oechaliam titulis accedere nostris;
Victorem victae succubuisse queror.
Fama Pelasgiadas subito pervenit in urbes
Decolor et factis infitianda tuis,
5
Quem numquam Iuno seriesque inmensa laborum
Fregerit, huic Iolen inposuisse iugum.
Hoc velit Eurystheus, velit hoc germana Tonantis,
Laetaque sit vitae labe noverca tuae;
At non ille, brevis cui nox — si creditur — una
10
Luctanti, ut tantus conciperere, fuit.
Plus tibi quam Iuno, nocuit Venus: illa premendo
Sustulit, haec humili sub pede colla tenet.
Respice vindicibus pacatum viribus orbem,
Qua latam Nereus caerulus ambit humum.
15
Se tibi pax terrae, tibi se tuta aequora debent;
Inplesti meritis solis utramque domum.
Quod te laturum est, caelum prius ipse tulisti;
Hercule supposito sidera fulsit Atlans.
Quid nisi notitia est misero quaesita pudori,
20
Si cumulas turpi facta priora nota?
Tene ferunt geminos pressisse tenaciter angues,
105
Cum tener in cunis iam Iove dignus eras?
Coepisti melius quam desinis; ultima primis
Cedunt; dissimiles hic vir et ille puer.
25
Quem non mille ferae, quem non Stheneleius hostis,
Non potuit Iuno vincere, vincit amor.
At bene nupta feror, quia nominer Herculis uxor,
Sitque socer, rapidis qui tonat altus equis.