Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
mulcet aquas rector pelagi supraque profundum
exstantem atque umeros innato murice tectum
caeruleum Tritona vocat conchaeque sonanti
inspirare iubet fluctusque et flumina signo
335
iam revocare dato . Cava bucina sumitur illi,
tortilis , in latum quae turbine crescit ab imo,
bucina , quae medio concepit ubi aera ponto,
litora voce replet sub utroque iacentia Phoebo.
Tunc quoque , ut ora dei madida rorantia barba
340
contigit et cecinit iussos inflata receptus,
omnibus audita est telluris et aequoris undis,
et quibus est undis audita , coercuit omnes.
Iam mare litus habet , plenos capit alveus amnes,
flumina subsidunt collesque exire videntur,
345
surgit humus , crescunt loca decrescentibus undis,
postque diem longam nudata cacumina silvae
ostendunt limumque tenent in fronde relictum.
Redditus orbis erat . Quem postquam vidit inanem
et desolatas agere alta silentia terras,
350
Deucalion lacrimis ita Pyrrham adfatur obortis:
“O soror , o coniunx , o femina sola superstes,
quam commune mihi genus et patruelis origo,
deinde torus iunxit , nunc ipsa pericula iungunt,
terrarum , quascumque vident occasus et ortus,
355
nos duo turba sumus ; possedit cetera pontus.
Haec quoque adhuc vitae non est fiducia nostrae
certa satis ; terrent etiam nunc nubila mentem.
Quis tibi , si sine me fatis erepta fuisses,
nunc animus , miseranda , foret ? quo sola timorem
360
ferre modo posses ? quo consolante doleres?