Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
tempora cingebat de qualibet arbore Phoebus.
Daphne.
Primus amor Phoebi Daphne Peneia , quem non
fors ignara dedit , sed saeva Cupidinis ira.
Delius hunc , nuper victa serpente superbus,
455
viderat adducto flectentem cornua nervo
“quid ” que “tibi , lascive puer , cum fortibus armis?”
dixerat , “ista decent umeros gestamina nostros,
qui dare certa ferae , dare vulnera possumus hosti,
qui modo pestifero tot iugera ventre prementem
460
stravimus innumeris tumidum Pythona sagittis.
Tu face nescio quos esto contentus amores
inritare tua , nec laudes adsere nostras.”
Filius huic Veneris “figat tuus omnia , Phoebe,
te meus arcus :” ait “quantoque animalia cedunt
465
cuncta deo tanto minor est tua gloria nostra.”
Dixit et eliso percussis aere pennis
inpiger umbrosa Parnasi constitit arce
eque sagittifera prompsit duo tela pharetra
diversorum operum : fugat hoc , facit illud amorem.
470
Quod facit , auratum est et cuspide fulget acuta;
quod fugat , obtusum est et habet sub harundine plumbum.
Hoc deus in nympha Peneide fixit , at illo
laesit Apollineas traiecta per ossa medullas.
Protinus alter amat , fugit altera nomen amantis
475
silvarum tenebris captivarumque ferarum
exuviis gaudens innuptaeque aemula Phoebes.
Vitta coercebat positos sine lege capillos.
Multi illam petiere , illa aversata petentes
inpatiens expersque viri nemora avia lustrat,
480
nec quid Hymen , quid Amor , quid sint conubia curat.