Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Te quoque, ut hos timeas, siquid prodesse monendo
possit, Adoni, monet, “fortis” que “fugacibus esto”
inquit “in audaces non est audacia tuta.
545
Parce meo, iuvenis, temerarius esse periclo,
neve feras, quibus arma dedit natura, lacesse,
stet mihi ne magno tua gloria. Non movet aetas
nec facies nec quae Venerem movere, leones
saetigerosque sues oculosque animosque ferarum.
550
Fulmen habent acres in aduncis dentibus apri,
impetus est fulvis et vasta leonibus ira,
invisumque mihi genus est.” Quae causa, roganti
“dicam,” ait “et veteris monstrum mirabere culpae.
Sed labor insolitus iam me lassavit, et ecce
555
opportuna sua blanditur populus umbra,
datque torum caespes; libet hac requiescere tecum”
(et requievit) “humo” pressitque et gramen et ipsum,
inque sinu iuvenis posita cervice reclinis
sic ait ac mediis interserit oscula verbis:
ATALANTA
560
“Forsitan audieris aliquam certamine cursus
veloces superasse viros. Non fabula rumor
ille fuit: superabat enim; nec dicere posses,
laude pedum formaene bono praestantior esset.
Scitanti deus huic de coniuge “coniuge” dixit
565
“nil opus est, Atalanta, tibi: fuge coniugis usum!
nec tamen effugies teque ipsa viva carebis.”
Territa sorte dei per opacas innuba silvas
vivit et instantem turbam violenta procorum
condicione fugat, nec “sum potienda, nisi” inquit
570
“victa prius cursu. Pedibus contendite mecum:
praemia veloci coniunx thalamique dabuntur,