Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
mors pretium tardis. Ea lex certaminis esto.”
Illa quidem inmitis: sed (tanta potentia formae est)
venit ad hanc legem temeraria turba procorum.
575
Sederat Hippomenes cursus spectator iniqui
et “petitur cuiquam per tanta pericula coniunx?”
dixerat ac nimios iuvenum damnarat amores.
Ut faciem et posito corpus velamine vidit,
quale meum, vel quale tuum, si femina fias,
580
obstipuit tollensque manus “ignoscite,” dixit
“quos modo culpavi. Nondum mihi praemia nota,
quae peteretis, erant.” Laudando concipit ignes
et, ne quis iuvenum currat velocius, optat
invidiaque timet. “Sed cur certaminis huius
585
intemptata mihi fortuna relinquitur?” inquit
“audentes deus ipse iuvat.” Dum talia secum
exigit Hippomenes, passu volat alite virgo.
Quae quamquam Scythica non setius ire sagitta
Aonio visa est iuveni, tamen ille decorem
590
miratur magis; et cursus facit ipse decorem.
Aura refert ablata citis talaria plantis,
tergaque iactantur crines per eburnea, quaeque
poplitibus suberant picto genualia limbo;
inque puellari corpus candore ruborem
595
traxerat, haud aliter, quam cum super atria velum
candida purpureum simulatas inficit umbras.
Dum notat haec hospes, decursa novissima meta est
et tegitur festa victrix Atalanta corona.
Dant gemitum victi penduntque ex foedere poenas.
600
Non tamen eventu iuvenis deterritus horum
constitit in medio, vultuque in virgine fixo