Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
sive dapes avido convellere dente parabat,
lammina fulva dapes admoto dente premebat.
125
Miscuerat puris auctorem muneris undis:
fusile per rictus aurum fluitare videres.
Attonitus novitate mali, divesque miserque,
effugere optat opes et, quae modo voverat, odit.
Copia nulla famem relevat; sitis arida guttur
130
urit, et inviso meritus torquetur ab auro
Ad caelumque manus et splendida bracchia tollens
“da veniam, Lenaee pater! peccavimus,” inquit,
“sed miserere, precor, speciosoque eripe damno.”
Mite deum numen: Bacchus peccasse fatentem
135
restituit factique fide data munera solvit
“Neve male optato maneas circumlitus auro,
vade” ait “ad magnis vicinum Sardibus amnem
perque iugum ripae labentibus obvius undis
carpe viam, donec venias ad fluminis ortus,
140
spumigeroque tuum fonti, qua plurimus exit,
subde caput corpusque simul, simul elue crimen.”
Rex iussae succedit aquae: vis aurea tinxit
flumen et humano de corpore cessit in amnem.
Nunc quoque iam veteris percepto semine venae
145
arva rigent auro madidis pallentia glaebis.
Midae aures.
Ille, perosus opes, silvas et rura colebat
Panaque montanis habitantem semper in antris.
Pingue sed ingenium mansit, nocituraque, ut ante,
rursus erant domino stultae praecordia mentis.
150
Nam freta prospiciens late riget arduus alto
Tmolus in adscensu, clivoque extensus utroque
Sardibus hinc, illinc parvis finitur Hypaepis.