Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Pan ibi dum teneris iactat sua carmina nymphis
et leve cerata modulatur harundine carmen,
155
ausus Apollineos prae se contemnere cantus,
iudice sub Tmolo certamen venit ad impar.
Monte suo senior iudex consedit et aures
liberat arboribus: quercu coma caerula tantum
cingitur, et pendent circum cava tempora glandes.
160
Isque deum pecoris spectans “in indice” dixit
“nulla mora est.” Calamis agrestibus insonat ille
barbaricoque Midan (aderat nam forte canenti)
carmine delenit. Post hunc sacer ora retorsit
Tmolus ad os Phoebi: vultum sua silva secuta est.
165
Ille caput flavum lauro Parnaside vinctus
verrit humum Tyrio saturata murice palla,
instrictamque fidem gemmis et dentibus Indis
sustinet a laeva; tenuit manus altera plectrum.
Artificis status ipse fuit. Tum stamina docto
170
pollice sollicitat, quorum dulcedine captus
Pana iubet Tmolus citharae submittere cannas.
Iudicium sanctique placet sententia montis
omnibus, arguitur tamen atque iniusta vocatur
unius sermone Midae; nec Delius aures
175
humanam stolidas patitur retinere figuram,
sed trahit in spatium villisque albentibus implet
instabilesque imas facit et dat posse moveri,
cetera sunt hominis: partem damnatur in unam
induiturque aures lente gradientis aselli.
180
Ille quidem celare cupit, turpisque pudore
tempora purpureis temptat velare tiaris.
Sed solitus longos ferro resecare capillos