Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
deficit interdum, modo se super aera frustra
tollere conatur iactasque evolvere silvas,
520
interdumque movet, veluti, quam cernimus, ecce,
ardua si terrae quatiatur motibus Ide.
Exitus in dubio est: alii sub inania corpus
Tartara detrusum silvarum mole ferebant;
abnuit Ampycides medioque ex aggere fulvis
525
vidit avem pennis liquidas exire sub auras,
quae mihi tum primum, tunc est conspecta supremum.
Hanc ubi lustrantem leni sua castra volatu
Mopsus et ingenti circum clangore sonantem
adspexit pariterque animis oculisque secutus
530
“o salve” dixit, “Lapithaeae gloria gentis,
maxime vir quondam, sed nunc avis unica, Caeneu!”
Credita res auctore suo est: dolor addidit iram,
oppressumque aegre tulimus tot ab hostibus unum;
nec prius abstitimus ferro exercere dolorem,
535
quam data pars leto, partem fuga noxque removit.”
Periclymenus.
Haec inter Lapithas et semihomines Centauros
proelia Tlepolemus Pylio referente dolorem
praeteriti Alcidae tacito non pertulit ore
atque ait: “Herculeae mirum est oblivia laudis
540
acta tibi, senior! Certe mihi saepe referre
nubigenas domitos a se pater esse solebat.”
Tristis ad haec Pylius: “Quid me meminisse malorum
cogis et obductos oculis rescindere luctus
inque tuum genitorem odium offensasque fateri?
545
Ille quidem maiora fide, di! gessit et orbem
inplevit meritis, quod mallem posse negare:
sed neque Deiphobum nec Polydamanta nec ipsum