Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
et, si spem dederis, mihi crede, rogaberis ultro.
Neu dubites adsitque tuae fiducia formae:
en ego, cum dea sim, nitidi cum filia Solis,
gramine cum tantum, tantum quoque carmine possim,
35
ut tua sim, voveo; spernentem sperne, sequenti
redde vices unoque duas ulciscere facto!”
Talia temptanti “prius” inquit “in aequore frondes”
Glaucus “et in summis nascentur montibus algae,
sospite quam Scylla nostri mutentur amores!”
40
Indignata dea est, et laedere quatenus ipsum
non poterat (nec vellet amans), irascitur illi,
quae sibi praelata est, venerisque offensa repulsa
protinus horrendis infamia pabula sucis
conterit et tritis Hecateia carmina miscet
45
caerulaque induitur velamina perque ferarum
agmen adulantum media procedit ab aula,
oppositumque petens contra Zancleia saxa
Rhegion ingreditur ferventes aestibus undas,
in quibus ut solida ponit vestigia terra
50
summaque decurrit pedibus super aequora siccis.
Parvus erat gurges, curvos sinuatus in arcus,
grata quies Scyllae; quo se referebat ab aestu
et maris et caeli, medio cum plurimus orbe
sol erat et minimas a vertice fecerat umbras.
55
Hunc dea praevitiat portentificisque venenis
inquinat, hic pressos latices radice nocenti
spargit et obscurum verborum ambage novorum
ter noviens carmen magico demurmurat ore.
Scylla venit mediaque tenus descenderat alvo,
60
cum sua foedari latrantibus inguina monstris