Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
quam socia postquam pariter cum vite probavit,
“at si staret” ait “caelebs sine palmite truncus,
nil praeter frondes, quare peteretur, haberet;
665
haec quoque, quae iuncta est, vitis requiescit in illo:
si non nupta foret, terrae acclinata iaceret.
Tu tamen exemplo non tangeris arboris huius
concubitusque fugis nec te coniungere curas.
Atque utinam velles! Helene non pluribus esset
670
sollicitata procis nec quae Lapitheia movit
proelia nec coniunx nimium tardantis Ulixei.
Nunc quoque, cum fugias averserisque petentes,
mille viri cupiunt et semideique deique
et quaecumque tenent Albanos numina montes.
675
Sed tu, si sapies, si te bene iungere anumque
hanc audire voles, quae te plus omnibus illis,
plus quam credis, amo, vulgares reice taedas
Vertumnumque tori socium tibi selige! pro quo
me quoque pignus habes (neque enim sibi notior ille est,
680
quam mihi); nec passim toto vagus errat in orbe:
haec loca magna colit; nec, uti pars magna procorum,
quam modo vidit, amat: tu primus et ultimus illi
ardor eris, solique suos tibi devovet annos.
Adde, quod est iuvenis, quod naturale decoris
685
munus habet formasque apte fingetur in omnes,
et quod erit iussus, iubeas licet omnia, fiet.
Quid quod amatis idem? quod, quae tibi poma coluntur,
primus habet laetaque tenet tua munera dextra?
Sed neque iam fetus desiderat arbore demptos,
690
nec, quas hortus alit, cum sucis mitibus herbas,
nec quicquam, nisi te; miserere ardentis et ipsum,