Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
una est, quae reparet seque ipsa reseminet, ales.
Assyrii phoenica vocant; non fruge neque herbis,
sed turis lacrimis et suco vivit amomi.
395
Haec ubi quinque suae complevit saecula vitae,
ilicis in ramis tremulaeque cacumine palmae
unguibus et puro nidum sibi construit ore.
Quo simul ac casias et nardi lenis aristas
quassaque cum fulva substravit cinnama murra,
400
se super imponit finitque in odoribus aevum.
Inde ferunt, totidem qui vivere debeat annos,
corpore de patrio parvum phoenica renasci.
Cum dedit huic aetas vires, onerique ferendo est,
ponderibus nidi ramos levat arboris altae
405
fertque pius cunasque suas patriumque sepulcrum,
perque leves auras Hyperionis urbe potitus
ante fores sacras Hyperionis aede reponit.
Si tamen est aliquid mirae novitatis in istis,
alternare vices et quae modo femina tergo
410
passa marem est, nunc esse marem miremur hyaenam;
id quoque, quod ventis animal nutritur et aura,
protinus adsimulat, tetigit quoscumque colores.
Victa racemifero lyncas dedit India Baccho:
e quibus, ut memorant, quidquid vesica remisit,
415
vertitur in lapides et congelat aere tacto.
Sic et curalium quo primum contigit auras
tempore, durescit: mollis fuit herba sub undis.
Desinet ante dies et in alto Phoebus anhelos
aequore tinget equos, quam consequar omnia verbis
420
in species translata novas: sic tempora verti
cernimus atque illas adsumere robora gentes,