Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
verba tamen vulgi vox eminet una “quis ille est?”,
et spectant frontes praedictaque cornua quaerunt.
Rursus ad hos Cipus “quem poscitis” inquit, “habetis”
610
et dempta capiti, populo prohibente, corona
exhibuit gemino praesignia tempora cornu.
Demisere oculos omnes gemitumque dedere
atque illud meritis clarum (quis credere possit?)
inviti videre caput; nec honore carere
615
ulterius passi, festam imposuere coronam.
At proceres, quoniam muros intrare vetaris,
ruris honorati tantum tibi, Cipe, dedere,
quantum depresso subiectis bubus aratro
complecti posses ad finem lucis ab ortu,
620
cornuaque aeratis miram referentia formam
postibus insculpunt, longum mansura per aevum.
Aesculapius.
Pandite nunc, Musae, praesentia numina vatum
(scitis enim, nec vos fallit spatiosa vetustas,)
unde Coroniden circumflua Thybridis alti
625
insula Romuleae sacris adiecerit urbis.
Dira lues quondam Latias vitiaverat auras,
pallidaque exsangui squalebant corpora morbo.
Funeribus fessi postquam mortalia cernunt
temptamenta nihil, nihil artes posse medentum,
630
auxilium caeleste petunt mediamque tenentes
orbis humum Delphos adeunt, oracula Phoebi,
utque salutifera miseris succurrere rebus
sorte velit tantaeque urbis mala finiat, orant:
et locus et laurus et, quas habet ipse, pharetras
635
intremuere simul, cortinaque reddidit imo
hanc adyto vocem pavefactaque pectora movit: