Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
“Quod petis hinc, propiore loco, Romane, petisses,
et pete nunc propiore loco! nec Apolline vobis,
qui minuat luctus, opus est, sed Apolline nato.
640
Ite bonis avibus prolemque accersite nostram!”
Iussa dei prudens postquam accepere senatus,
quam colat, explorant, iuvenis Phoebeius urbem,
quique petant ventis Epidauria litora mittunt.
Quae simul incurva missi tetigere carina,
645
concilium Graiosque patres adiere, darentque,
oravere, deum, qui praesens funera gentis
finiat Ausoniae: certas ita dicere sortes.
Dissidet et variat sententia, parsque negandum
non putat auxilium, multi retinere suamque
650
non emittere opem nec numina tradere suadent:
dum dubitant, seram pepulere crepuscula lucem,
umbraque telluris tenebras induxerat orbi,
cum deus in somnis opifer consistere visus
ante tuum, Romane, torum, sed qualis in aede
655
esse solet, baculumque tenens agreste sinistra
caesariem longae dextra deducere barbae
et placido tales emittere pectore voces:
“Pone metus! Veniam simulacraque nostra relinquam.
Hunc modo serpentem, baculum qui nexibus ambit,
660
perspice et usque nota visu, ut cognoscere possis!
Vertar in hunc, sed maior ero tantusque videbor,
in quantum verti caelestia corpora debent.”
Extemplo cum voce deus, cum voce deoque
somnus abit, somnique fugam lux alma secuta est.
665
Postera sidereos aurora fugaverat ignes:
incerti, quid agant, proceres ad templa petiti