Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
perveniunt operosa dei, quaque ipse morari
sede velit, signis caelestibus indicet, orant.
Vix bene desierant, cum cristis aureus altis
670
in serpente deus praenuntia sibila misit
adventuque suo signumque arasque foresque
marmoreumque solum fastigiaque aurea movit
pectoribusque tenus media sublimis in aede
constitit atque oculos circumtulit igne micantes.
675
Territa turba pavet. Cognovit numina castos
evinctus vitta crines albente sacerdos:
“En deus est deus est! Animis linguisque favete,
quisquis ades!” dixit. “Sis, o pulcherrime, visus
utiliter populosque iuves tua sacra colentes !”
680
Quisquis adest, visum venerantur numen, et omnes
verba sacerdotis referunt geminata piumque
Aeneadae praestant et mente et voce favorem.
Adnuit his motisque deus rata pignora cristis
et repetita dedit vibrata sibila lingua.
685
Tum gradibus nitidis delabitur oraque retro
flectit et antiquas abiturus respicit aras
adsuetasque domos habitataque templa salutat.
Inde per iniectis adopertam floribus ingens
serpit humum flectitque sinus mediamque per urbem
690
tendit ad incurvo munitos aggere portus.
Restitit hic agmenque suum turbaeque sequentis
officium placido visus dimittere vultu
corpus in Ausonia posuit rate: numinis illa
sensit onus, pressa estque dei gravitate carina;
695
Aeneadae gaudent caesoque in litore tauro
torta coronatae solvunt retinacula navis.