Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Illa mihi domus est, vobis erit hospita tellus.”
Per mare fallaces perque omnia numina iurant
sic fore, meque iubent pictae dare vela carinae.
640
Dextera Naxos erat. Dextra mihi lintea danti
“quid facis, o demens? quis te furor—?” inquit Opheltes.
Pro se quisque timet: “laevam pete” maxima nutu
pars mihi significat, pars quid velit aure susurrat.
Obstipui “capiat” que “aliquis moderamina” dixi
645
meque ministerio scelerisque artisque removi.
Increpor a cunctis, totumque inmurmurat agmen.
E quibus Aethalion “te scilicet omnis in uno
nostra salus posita est” ait, et subit ipse meumque
explet opus, Naxoque petit diversa relicta.
650
Tum deus inludens, tamquam modo denique fraudem
senserit, e puppi pontum prospectat adunca
et flenti similis “non haec mihi litora, nautae,
promisistis” ait, “non haec mihi terra rogata est.
Quo merui poenam facto? quae gloria vestra est,
655
si puerum iuvenes, si multi fallitis unum?”
Iamdudum flebam: lacrimas manus impia nostras
ridet et impellit properantibus aequora remis.
Per tibi nunc ipsum (nec enim praesentior illo
est deus) adiuro, tam me tibi vera referre,
660
quam veri maiora fide: stetit aequore puppis
haud aliter quam si siccum navale teneret.
Illi admirantes remorum in verbere perstant
velaque deducunt geminaque ope currere temptant.
Impediunt hederae remos nexuque recurvo
665
serpunt et gravidis distinguunt vela corymbis.
Ipse racemiferis frontem circumdatus uvis