Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
cum suus haec illi reserabit moenia Mavors
et non noster amor? Melius sine caede moraque
impensaque sui poterit superare cruoris.
Non metuam certe, ne quis tua pectora, Minos,
65
vulneret imprudens. Quis enim tam durus, ut in te
dirigere inmitem non inscius audeat hastam?
Coepta placent, et stat sententia tradere mecum
dotalem patriam finemque imponere bello.
Verum velle parum est! Aditus custodia servat
70
claustraque portarum genitor tenet: hunc ego solum
infelix timeo, solus mea vota moratur.
Di facerent, sine patre forem! — Sibi quisque profecto
est deus: ignavis precibus Fortuna repugnat.
Altera iamdudum succensa cupidine tanto
75
perdere gauderet quodcumque obstaret amori.
Et cur ulla foret me fortior? Ire per ignes
et gladios ausim. Nec in hoc tamen ignibus ullis
aut gladiis opus est: opus est mihi crine paterno.
Illa mihi est auro pretiosior, illa beatam
80
purpura me votique mei factura potentem.”
Talia dicenti curarum maxima nutrix
nox intervenit, tenebrisque audacia crevit.
Prima quies aderat, qua curis fessa diurnis
pectora somnus habet: thalamos taciturna paternos
85
intrat et (heu facinus!) fatali nata parentem
crine suum spoliat praedaque potita nefanda
[*]
fert secum spolium celeris progressaque porta
per medios hostes (meriti fiducia tanta est)
pervenit ad regem. Quem sic adfata paventem est:
90
“Suasit amor facinus. Proles ego regia Nisi
Scylla tibi trado patriaeque meosque penates.