Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Praemia nulla peto nisi te. Cape pignus amoris
purpureum crinem, nec me nunc tradere crinem,
sed patrium tibi crede caput.” Scelerataque dextra
95
munera porrexit. Minos porrecta refugit
turbatusque novi respondit imagine facti:
“Di te summoveant, o nostri infamia saecli,
orbe suo, tellusque tibi pontusque negetur.
Certe ego non patiar Iovis incunabula, Creten,
100
qui meus est orbis, tantum contingere monstrum.”
Dixit, et ut leges captis iustissimus auctor
hostibus imposuit, classis retinacula solvi
iussit et aeratas impelli remige puppes.
Scylla freto postquam deductas nare carinas
105
nec praestare ducem sceleris sibi praemia vidit,
consumptis precibus violentam transit in iram,
intendensque manus, passis furibunda capillis,
“quo fugis” exclamat, “meritorum auctore relicta,
o patriae praelate meae, praelate parenti?
110
Quo fugis, inmitis? cuius victoria nostrum
et scelus et meritum est. Nec te data munera, nec te
noster amor movit, nec quod spes omnis in unum
te mea congesta est? Nam quo deserta revertar?
In patriam? Superata iacet. Sed finge manere:
115
proditione mea clausa est mihi. Patris ad ora?
Quem tibi donavi! Cives odere merentem,
finitimi exemplum metuunt: exponimur orbae,
terrarum nobis ut Crete sola pateret.
Hac quoque si prohibes et nos, ingrate, relinquis,
120
non genetrix Europa tibi ea, sed inhospita Syrtis,
Armeniae tigres austroque agitata Charybdis.