Fasti, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Frazer, James George, Sir, 1854-1941, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
oscula sumpturus subito Mars aspicit Annam:
nunc pudor elusum, nunc subit ira deum.
ridet amatorem carae nova diva Minervae,
nec res hac Veneri gratior ulla fuit.
695
inde ioci veteres obscenaque dicta canuntur,
et iuvat hanc magno verba dedisse deo.
praeteriturus eram gladios in principe fixos,
cum sic a castis Vesta locuta focis:
‘ne dubita meminisse: meus fuit ille sacerdos,
700
sacrilegae telis me petiere manus.
ipsa virum rapui simulacraque nuda reliqui:
quae cecidit ferro, Caesaris umbra fuit.’
ille quidem caelo positus Iovis atria vidit
et tenet in magno templa dicata foro.
705
at quicumque nefas ausi, prohibente deorum
numine, polluerant pontificale caput,
morte iacent merita, testes estote Philippi,
et quorum sparsis ossibus albet humus,
hoc opus, haec pietas, haec prima elementa fuerunt
710
Caesaris, ulcisci iusta per arma patrem.
Postera cum teneras aurora refecerit herbas,
Scorpios a prima parte videndus erit.
Tertia post Idus lux est celeberrima Baccho:
Bacche, fave vati, dum tua festa cano.
715
nec referam Semelen, ad quam nisi fulmina secum
Iuppiter adferret, parvus inermis eras;
nec, puer ut posses maturo tempore nasci,
expletum patrio corpore matris opus.
Sithonas et Scythicos longum narrare triumphos
720
et domitas gentes, turifer Inde, tuas.