Fasti, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Frazer, James George, Sir, 1854-1941, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
saepe Iovem vidi, cum iam sua mittere vellet
fulmina, ture dato sustinuisse manum,
at si neglegimur, magnis iniuria poenis
solvitur, et iustum praeterit ira modum.
305
respice Thestiaden: flammis absentibus arsit;
causa est, quod Phoebes ara sine igne fuit.
respice Tantaliden: eadem dea vela tenebat;
virgo est, et spretos bis tamen ulta focos,
Hippolyte infelix, velles coluisse Dionen,
310
cum consternatus diripereris equis.
longa referre mora est correcta oblivia damnis.
me quoque Romani praeteriere patres,
quid facerem, per quod Aerem manifesta doloris?
exigerem nostrae qualia damna notae?
315
excidit officium tristi mihi. nulla tuebar
rura, nec in pretio fertilis hortus erat:
lilia deciderant, violas arere videres,
filaque punicei languida facta croci,
saepe mihi Zephyrus ‘dotes corrumpere noli
320
ipsa tuas’ dixit: dos mihi vilis erat.
florebant oleae; venti nocuere protervi:
florebant segetes; grandine laesa seges:
in spe vitis erat; caelum nigrescit ab Austris,
et subita frondes decutiuntur aqua.
325
nec volui fieri nec sum crudelis in ira,
cura repellendi sed mihi nulla fuit.
convenere patres et, si bene floreat annus,
numinibus nostris annua festa vovent. annuimus
voto. consul cum consule ludos
330
Postumio Laenas persoluere mihi.’