Ex Ponto, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Wheeler, Arthur Leslie, 1871-1932, editor; Wheeler, Arthur Leslie, 1871-1932, editor, translator
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Quo minus in nostris ponaris, amice, libellis,
nominis efficitur condicione tui.
ast ego non alium prius hoc dignarer honore—
est aliquis nostrum si modo carmen honor.
5
lex pedis officio fortunaque nominis obstat,
quaque meos adeas est via nulla modos,
nam pudet in geminos ita nomen scindere versus,
desinat ut prior hoc incipiatque minor.
et pudeat. Si te, qua syllaba parte moratur,
10
artius adpellem Tuticanumque vocem.
nec [*]nec et vel non corr. σ potes in versum Tuticani more venire,
fiat ut e longa syllaba prima brevis,
aut producatur,[*]ut ducatur quae nunc correptius exit,
et sit porrecta longa secunda mora.
15
his ego si vitiis ausim corrumpere nomen,
ridear et merito pectus habere neger.
haec mihi causa fuit dilati muneris huius,
quod meus adiecto faenore reddet [*]reddit amor,
teque canam quacumque nota, tibi carmina mittam,
20
paene mihi puero cognite paene puer,
perque tot annorum seriem, quot habemus uterque,
non mihi, quam fratri frater, amate minus.
tu bonus hortator, tu duxque comesque fuisti,
eum regerem tenera frena novella manu.
25
saepe ego correxi sub te censore libellos,
saepe tibi admonitu facta litura meo est,
dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis
cum te Pieriae perdocuere deae.
hic tenor, haec viridi concordia coepta iuventa
30
venit ad albentis inlabefacta comas.
quae nisi te moveant, duro tibi pectora ferro
esse vel invicto clausa adamante putem,
sed prius huic desint et bellum et frigora terrae,
invisus nobis quae duo Pontus habet,
35
et tepidus Boreas et sit praefrigidus Auster,
et possit fatum mollius esse meum,
quam tua sint lasso [*]lapso praecordia dura sodali.
hic cumulus nostris absit abestque malis.
tu modo per superos, quorum certissimus ille est,
40
quo tuus assidue principe crevit honor,
effice constanti profugum pietate tuendo,
ne sperata meam deserat aura ratem,
quid mandem, quaeris? peream, nisi dicere vix est;
si modo, qui periit, ille perire potest.
45
nec quid agam invenio, nec quid nolimve velimve,
nec satis utilitas est mihi nota mea.
crede mihi, miseros prudentia prima relinquit,
et sensus cum re consiliumque fugit,
ipse, precor, quaeras, qua sim tibi parte iuvandus,
50
quoque viam facias ad mea vota vado.