Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
ocior est requiemque negat tergoque fugacis
inminet et crinem sparsum cervicibus adflat.
Viribus absumptis expalluit illa citaeque
victa labore fugae spectans Peneidas undas
545
“fer pater ” inquit “opem si flumina numen habetis.
Qua nimium placui , mutando perde figuram!”
Vix prece finita torpor gravis occupat artus:
mollia cinguntur tenui praecordia libro,
in frondem crines , in ramos bracchia crescunt,
550
pes modo tam velox pigris radicibus haeret,
ora cacumen habet ; remanet nitor unus in illa.
Hanc quoque Phoebus amat , positaque in stipite dextra
sentit adhuc trepidare novo sub cortice pectus
conplexusque suis ramos , ut membra , lacertis
555
oscula dat ligno : refugit tamen oscula lignum.
Cui deus “at quoniam coniunx mea non potes esse,
arbor eris certe ” dixit “mea . Semper habebunt
te coma , te citharae , te nostrae , laure , pharetrae:
tu ducibus Latiis aderis , cum laeta triumphum
560
vox canet et visent longas Capitolia pompas:
postibus Augustis eadem fidissima custos
ante fores stabis mediamque tuebere quercum,
utque meum intonsis caput est iuvenale capillis,
tu quoque perpetuos semper gere frondis honores.”
565
Finierat Paean : factis modo laurea ramis
adnuit utque caput visa est agitasse cacumen.
Io. Argus. Syrinx.
Est nemus Haemoniae , praerupta quod undique claudit
silva : vocant Tempe . Per quae Peneus ab imo
effusus Pindo spumosis volvitur undis,
570
deiectuque gravi tenues agitantia fumos