Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Non semel et satyros eluserat illa sequentes
et quoscumque deos umbrosaque silva feraxque
rus habet . Ortygiam studiis ipsaque colebat
virginitate deam . Ritu quoque cincta Dianae
695
falleret et posset credi Latonia , si non
corneus huic arcus , si non foret aureus illi.
Sic quoque fallebat . Redeuntem colle Lycaeo
Pan videt hanc pinuque caput praecinctus acuta
talia verba refert ”—restabat verba referre
700
et precibus spretis fugisse per avia nympham,
donec harenosi placidum Ladonis ad amnem
venerit . Hic illam cursum inpedientibus undis,
ut se mutarent liquidas orasse sorores,
Panaque , cum prensam sibi iam Syringa putaret,
705
corpore pro nymphae calamos tenuisse palustres.
Dumque ibi suspirat , motos in harundine ventos
effecisse sonum tenuem similemque querenti.
Arte nova vocisque deum dulcedine captum
‘hoc mihi concilium tecum ’ dixisse ‘manebit!‘
710
atque ita disparibus calamis conpagine cerae
inter se iunctis nomen tenuisse puellae.
Talia dicturus vidit Cyllenius omnes
succubuisse oculos adopertaque lumina somno.
Supprimit extemplo vocem firmatque soporem
715
languida permulcens medicata lumina virga.
Nec mora , falcato nutantem vulnerat ense
qua collo est confine caput , saxoque cruentum
deicit et maculat praeruptam sanguine rupem.
Arge , iaces , quodque in tot lumina lumen habebas,
720
exstinctum est , centumque oculos nox occupat una.