Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Excipit hos volucrisque suae Saturnia pennis
collocat et gemmis caudam stellantibus inplet.
Protinus exarsit nec tempora distulit irae
horriferamque oculis animoque obiecit Erinyn
725
paelicis Argolicae stimulosque in pectore caecos
condidit et profugam per totum terruit orbem.
Ultimus inmenso restabas , Nile , labori.
Quem simul ac tetigit , positis in margine ripae
procubuit genibus resupinoque ardua collo,
730
quos potuit solos , tollens ad sidera vultus
et gemitu et lacrimis et luctisono mugitu
cum Iove visa queri finemque orare malorum.
Coniugis ille suae conplexus colla lacertis,
finiat ut poenas tandem , rogat “in ” que “futurum
735
pone metus ” inquit ; “numquam tibi causa doloris
haec erit :” et Stygias iubet hoc audire paludes.
Ut lenita dea est , vultus capit illa priores
fitque quod ante fuit : fugiunt e corpore saetae,
cornua decrescunt , fit luminis artior orbis,
740
contrahitur rictus , redeunt umerique manusque,
ungulaque in quinos dilapsa absumitur ungues:
de bove nil superest formae nisi candor in illa.
Officioque pedum nymphe contenta duorum
erigitur metuitque loqui , ne more iuvencae
745
mugiat , et timide verba intermissa retemptat.
Phaethon.
Nunc dea linigera colitur celeberrima turba,
nunc Epaphus magni genitus de semine tandem
creditur esse Iovis , perque urbes iuncta parenti
templa tenet . Fuit huic animis aequalis et annis
750
Sole satus Phaethon . Quem quondam magna loquentem